علل، علایم و راه های درمان نارسایی کلیه

اگر حدود 90٪ کلیه ها از بین برود ، فرد در مرحله نهایی نارسایی کلیه قرار دارد و نیاز به دیالیز دارد. در این حالت کلیه ها نمی توانند سموم را دفع کرده و مواد لازم را جذب کنند که این امر بر عملکرد کلیه اندام های بدن تأثیر می گذارد. سرانجام ، پیوند کلیه برای رهایی از مشکل دیالیز و بهبودی کامل مورد نیاز است.

به دلیل روند اهدا یا بیماری هایی مانند تومور ، سنگ یا عفونت ، بسیاری از افراد یکی از کلیه های سالم خود را از دست داده اند و می توانند بدون مشکل زندگی کنند. در این حالت ، کلیه های سالم با این وضعیت سازگار می شوند ، به تدریج بزرگتر می شوند و کل کار فیلتراسیون خون را بر عهده می گیرند.

عوامل مرتبط با نارسایی کلیه

بیماری های زیادی وجود دارد که می تواند باعث از بین رفتن کلیه و نارسایی کلیه شود. حاوی:

دیابت: دیابت کنترل نشده و قند خون بالا اغلب باعث آسیب به نفرون کلیه و از بین رفتن عملکرد می شود.

بیماری عروقی و تنگی شریان کلیوی: این بیماری ها با انسداد خونرسانی به کلیه ها باعث نارسایی کلیه می شوند.

عفونت شدید: عفونت وارد خون می تواند کلیه ها را تحت تأثیر قرار داده و باعث نارسایی حاد شود ، اما اگر عفونت فقط در یک کلیه رخ دهد ، باعث نارسایی کلیه نمی شود زیرا کلیه دیگر به کار خود ادامه می دهد.

بیماری های خود ایمنی: سیستم ایمنی بدن وظیفه محافظت از بدن در برابر عوامل بیماری زای خارجی و داخلی (مانند سرطان) را بر عهده دارد ، اما در بیماری های خود ایمنی ، این سیستم شروع به کار بر روی بدن می کند و به بافت های سالم آسیب می رساند. انواع مختلف این بیماری ها قسمت های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار می دهند. به عنوان مثال ، لوپوس می تواند باعث ضعف و بی حالی عمومی شود و مفاصل ، ریه ها ، قلب ، کلیه ها ، پوست و … را تحت تأثیر قرار دهد.

بیماری های مادرزادی: برخی بیماری های مادرزادی می توانند بر بافت کلیه جنین تأثیر بگذارند. در صورت زنده ماندن این بیماران ، می توان آنها را در سنین بالاتر پیوند زد.

بیماری کیستیک کلیه: کلیه ها معمولاً ممکن است چندین کیست داشته باشند ، اما با افزایش تعداد کیست ها ، بافت کلیه و نفرون توسط کیست ها پوشانده می شود و عملکرد کلیه کاهش می یابد. در این حالت بیمار داوطلبانه تحت دیالیز و پیوند قرار می گیرد.

فشار خون: فشار خون بالا یکی از عواملی است که بر جریان خون در کلیه ها تأثیر می گذارد. در این شرایط خون با فشار کافی به کلیه ها و واحدهای فیلتر کننده نمی رسد و باعث از بین رفتن نفرون ها می شود. با افزایش تعداد نفرون های تخریب شده ، فرد به سمت نارسایی کلیه پیش می رود.

علائم بالینی نارسایی کلیه

در نارسایی حاد کلیه ، مقدار سموم در بدن مانند کراتینین در مدت زمان کوتاهی در خون افزایش می یابد و به دنبال آن میزان اوره افزایش می یابد. در نتیجه فرد در اندام ها متورم می شود. البته تورم در نارسایی مزمن کلیه بیشتر دیده می شود زیرا این نوع نارسایی به تدریج اتفاق می افتد. علائم دیگر نارسایی حاد کلیه شامل بی اشتهایی ، حالت تهوع ، استفراغ و از دست دادن هوشیاری است. علائم نارسایی مزمن کلیه مانند علائم نارسایی حاد کلیه است ، اما از آنجا که آسیب به تدریج در این نوع نارسایی رخ می دهد ، بدن با شرایط سازگار می شود و بعداً علائم را نشان می دهد.

به همین دلیل ، فرد ممکن است علائم بی اشتهایی ، حالت تهوع و استفراغ بیش از حد را تجربه نکند. در نارسایی مزمن ، فرد متوجه تورم بیشتر در اندام فوقانی یا تحتانی ، پلک های پایین و غیره می شود. البته باید توجه داشت که تورم در اندام ها می تواند دلایل مختلفی داشته باشد ، از جمله مشکلات قلبی ، مشکلات تیروئید و غیره ، بنابراین همیشه نمی تواند مربوط به مشکلات کلیوی باشد. دفع پروتئین در ادرار یا افزایش کراتینین در خون از دیگر علائم نارسایی کلیه است.