سندروم نفروتیک

سندرم نفروتیک

به یک سری علائم و نشانه های ناشی از آسیب به غشای پایه گلومرول کلیه ، سندرم نفروتیک گفته می شود. این اختلال در مردان شایع است و در هر سنی ممکن است بروز کند ، اما در سنین 2 تا 6 سالگی بیشتر دیده می شود. از هر 100000 نفر یک نفر به این بیماری مبتلا می شود.
این رگهای خونی بخشی از اصطلاحاً گلومرول هستند. گلوموس قسمت تصفیه کننده کلیه است. آسیب به این گلومرول ها باعث می شود پروتئین زیادی وارد ادرار شود و در نتیجه سندرم نفروتیک ایجاد شود. سندرم نفروتیک می تواند بزرگسالان و کودکان را تحت تأثیر قرار دهد. البته درمان هایی برای این سندرم وجود دارد.

بیشتر افراد مبتلا به سندرم نفروتیک یک فرم اولیه یا ایدیوپاتیک دارند. سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک همراه با ضایعات گلومرولی شامل حداقل (شایع ترین) گلومرولاسکلروز سگمنتال کانونی ، گلومرولونفریت غشایی پرولیفراتیو ، نفروپاتی غشایی و تکثیر مزانشیمی منتشر است.) شامل بیماری های تغییر یافته است. این علل توزیع سنی مختلفی دارند. سندرم نفروتیک همچنین یک آسیب ثانویه به بیماری های سیستمیک مانند لوپوس اریتماتوی ، پورپورای هنوک-شوئنلین ، بدخیمی ها (لنفوم و لوسمی) و بیماری های عفونی (هپاتیت ، اچ آی وی ، مالاریا) است.

علل و دلایل سندرم نفروتیک

موارد سندرم نفروتیک اغلب به شرح زیر است:

1-علت نامعلوم
2-ثانویه به اختلالات مانند دیابت ، لوپوس و آنژیوپاتی
3-مادرزادی که بلافاصله پس از تولد اتفاق می افتد

اگرچه علت اصلی سندرم نفروتیک مشخص نیست ، اما به نظر می رسد این مسئله مربوط به یک سیستم ایمنی به خطر افتاده است. عود ممکن است با بیماری دستگاه تنفسی فوقانی همراه باشد. این مویرگ گلومرول کلیه نسبت به آلبومین (یک پروتئین خون) است. بنابراین مقدار زیادی پروتئین مورد نیاز بدن توسط کلیه ها دفع می شود.
علائم و نشانه های سندرم نفروتیک
علائم این بیماری با دفع پروتئین (آلبومین) از کلیه همراه است ، به طوری که با کاهش میزان پروتئین و نازک شدن خون مطابق با قوانین فیزیکی ، آب و مایعات از ماده رقیق کننده به مکان ضخیم تری (مثلاً) از یک رگ به فضای بین سلولی) ، بنابراین بدن متورم می شود. شایعترین تورم در پسران اطراف چشم ، مچ پا و بیضه است. در موارد التهاب شدید ، ناراحتی تنفسی و اسهال نیز مشاهده می شود. سایر علائم سندرم نفروتیک شامل کف ادرار ، بی اشتهایی ، حالت تهوع و استفراغ ، خستگی ، بی حالی ، رنگ پریدگی و افزایش وزن است.

عیب یابی

تشخیص سندرم نفروتیک مبتنی بر علائم است ، اما آزمایشاتی نیز انجام می شود ، از جمله جمع آوری 24 ساعته ادرار برای تعیین وجود پروتئین ، که بیش از 50 میلی گرم پروتئین در هر کیلوگرم وزن ادرار کودک است. علاوه بر پروتئین ، چربی و گلبول های قرمز نیز در ادرار یافت می شوند. آزمایش خون کاهش آلبومین ، افزایش کلسترول ، گلوکز و اوره را نشان می دهد. برای تشخیص سندرم نفروتیک با توجه به نیاز بیمار و تشخیص پزشک ، بررسی سیستم ایمنی بدن و همچنین سونوگرافی و نمونه برداری از کلیه انجام می شود.

رفتار

هدف از درمان کاهش ترشح پروتئین ادرار ، جلوگیری از عفونت و کاهش التهاب است. درمان دارویی ، در مراحل اولیه ، درمان با کورتیکواستروئیدها آغاز می شود. داروی اصلی در این گروه قرص پردنیزولون است که باید طبق تجویز پزشک و در زمان مقرر مصرف شود. اکثر بیماران به خوبی به این دارو پاسخ می دهند و دفع پروتئین طی دو تا سه هفته مهار می شود ، اما اگر نفروز مجدداً عود کند و به کورتیکواستروئیدها پاسخ ندهد ، از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوفسفامید یا سیکلوسپورین استفاده می شود. اگر التهاب شدید منجر به مشکلات دستگاه گوارش و تنفس شود ، از داروهای ادرار آور مانند فروسامید (لاسیکس) استفاده می شود.